30/9/09

Ágora



O vindeiro 9 de outubro estrénase nos cines, Ágora, a última película de
Alejandro Amenábar. Ambientada na antiga cidade exipcia de Alexandría e centrada na vida de Hypatia, a película tenta retratar a destrucción da famosa biblioteca desta cidade, o maior centro de saber e investigación do mundo antigo.
Se queredes saber máis sobre Hypatia e a biblioteca de Alexandría, aqui tedes uns videos da serie "Cosmos" de Carl Sagan.


Que estás lendo agora?

Aproveitando o inicio do curso queremos crear unha nova sección onde podas compartir con nós o que estar a ler. Que nos aportedes títulos, opinións, recomendacións,... Porque, como en case todo, o que mellor funciona é o boca a boca.

Para romper o xeo comezarei eu. O libro que estou lendo recomendoumo unha amiga e titúlase "La Historia del amor" de Nicole Krauss. Trátase dun libro de historias cruzadas:Un xubilado que vive en Nova York obsesionado por non morrer un día en que ninguén o teña visto; Alma, unha quinceañeira que padece os dilemas da súa idade e que toma a decisión de atoparlle un home á súa nai para non ve-la tan triste, un escritor polaco exiliado en chile ao que lle costa deixar o pasado atrás, e como se dun personaxe máis se tratara, un manuscrito perdido hai anos (la historia del amor) que serve de nexo entre todos eles.
É un libro tenro sobre a soedade, a amizade, o amor, o paso do tempo e a morte.
Aqui vos deixo un fragmento desexando que vos guste.

"Son tantas las palabras que se pierden...Salen de la boca, se atemorizan y vagan sin rumbo hasta que son barridas a la cuneta como hojas secas. Los días de lluvia puede oírse su coro que se aleja veloz:
YoerabonitaNotevayastelosuplicoTambiényocreoquetengoelcuerpodecristalNuncahequeridoanadiemásqueatiYomeencuentrodivertidaPérdoname...

Hubo un tiempo en que era normal ensartar las palabras en un hilo para guiarlas y evitar que se extraviaran por el camino hacia su destino. Los tímidos solían llevar un carrete en el bolsillo. La distancia física entre dos personas que estuvieran usando el hilo no tenía por qué ser larga; a veces, cuanto más corta la distancia más necesario era el hilo...
La idea de colocar vasos en los extremos del hilo llegó mucho después. Hay quien dice que se debió al irreprimible impulso de acercarnos caracolas a los oídos, para oir el eco de la primera expresión del mundo. Otros aseguran que la inició un hombre que sostenía el extremo de un hilo que iba soltando por el océano una muchacha que se fue a América.

A veces no hay hilo que sea lo bastante largo para que uno pueda decirse lo que debe. En tales casos, lo único que puede hacer el hilo, cualquiera que sea su forma, es conducir el silencio de una persona."

21/9/09

Xa estamos de volta!


Ola a tod@s, despois destas longas vacacións, aquí estamos para compartir con vós algunhas das novas relacionadas coa literatura, o cine, a música e demáis inquietudes artísticas.
Léstedes algo interesante este verán? Tedes ido ao cine ultimamente?
Sabedes que vos temos botado de menos e que estamos ansiosos porque compartades con nós todas esas experiencias.
Eu quería falarvos da película que máis me impactou das que vin nestas vacacións. Titúlase "La ola". Basada en feitos reais ocorridos en 1967 na Cubberley Hight School de Palo Alto (EEUU) onde un profesor de historia, Ron Jones, pon en marcha un experimento cos seus alumnos de secundaria co fin de demostrarlles o fácil que resulta cair nas garras dun sistema autoritario. Por desgracia o experimento ten demasiado éxito.