23/2/16

EXPOSICIÓN E PREMIOS DO CONCURSO DE CARTEIS DENUNCIANDO A VIOLENCIA MACHISTA

Pasóusenos o tempo por mor de resolver o concurso, pero mostramos aquí e agora os traballos presentados, que serviron para reforzar e concienciar ao alumnado sobre a violencia de xénero. Tiramos unha vez máis da creatividade, que hai dabondo, para complementar o traballado dende as aulas. Agradecemos a participación e damos os parabéns ás persoas premiadas (os tres primeiros carteis máis votados) e ás destacadas:

- Nerea Covelo (4ºD) e Inés Gándara (4ºB) - Nós Podemos!
- Aroa García González e Katia Sousa Martínez (3ºC) - Puño dourado/vermello.
- Sara Soto Sangiao e Yudit Vaqueiro (2ºB) - Sé ti mesm@!
- Alba Cabaleiro e Marta Glez. Vaqueiro (4ºB) - Marioneta.
- Tania Castro (4ºA) - Deixa que te liberen.
- Nuria Fdez. Pazos e Nerea da Silva (4ºA) - Basta xa!
- Alejandro Docampo e Nerea Monteagudo (2ºB) - Taboleiro negro.


21/2/16

UMBERTO ECO, IN MEMORIAM.

O pasado día 19 finou Umberto Eco, un dos máis importantes e coñecidos escritores italianos da nosa época, ademais de ser filósofo experto en semiótica. Queremos destacar a súa valía, que coñecimos a través dos seus libros, sexan ensaios ou novelas, e artigos, cun pensamento forte que axudou a descifrar múltiples aspectos da realidade cultural, en concreto sobre os "medios de comunicación de masas".

>>Umberto Eco era tan famoso por su creación intelectual como por sus lúcidas y polémicas declaraciones mediáticas.
Tras el fallecimiento este viernes a los 84 años del autor de libros como El nombre de la rosa y El péndulo de Foucault, BBC Mundo recopila un decálogo de frases suyas sobre distintos temas.

1. Sobre los libros

"Los libros no están hechos para que uno crea en ellos, sino para ser sometidos a investigación. Cuando consideramos un libro, no debemos preguntarnos qué dice, sino qué significa". El nombre de la rosa.

2. Sobre los padres

"Creo que aquello en lo que nos convertimos depende de lo que nuestros padres nos enseñan en pequeños momentos, cuando no están intentando enseñarnos. Estamos hechos de pequeños fragmentos de sabiduría". El péndulo de Foucault.

3. Sobre Dios

Image copyright
"Cuando los hombres dejan de creer en Dios, no quiere decir que creen en nada: creen en todo".

4. Sobre el amor

"El amor es más sabio que la sabiduría".El nombre de la rosa.

5. Sobre los héroes

"El verdadero héroe es héroe por error. Sueña con ser un cobarde honesto como todo el mundo".

6. Sobre los villanos

"Los monstruos existen porque son parte de un plan divino y en las horribles características de esos mismos monstruos se revela el poder del creador". El nombre de la rosa.
Image copyright

7. Sobre la poesía

"Todos los poetas escriben mala poesía. Los malos poetas la publican, los buenos poetas la queman".

8. Sobre el periodismo

"No son las noticias las que hacen el periódico, sino el periódico el que hace las noticias y saber juntar cuatro noticias distintas significa proponerle al lector una quinta noticia". Número cero.

9. Sobre internet

"Las redes sociales le dan el derecho de hablar a legiones de idiotas que antes hablaban sólo en el bar después de un vaso de vino, sin dañar a la comunidad. Entonces eran rápidamente silenciados, pero ahora tienen el mismo derecho a hablar que un Premio Nobel. Es la invasión de los imbéciles". Eco al diario La Stampa.

10. Sobre la corrupción

"Hoy, cuando afloran los nombres de corruptos o defraudadores y se sabe más, a la gente no le importa nada y solo van a la cárcel los ladrones de pollos albaneses". Eco a la Agencia Efe.
-------------------------------------------------------------------
>>Enlace ao filme "O NOME DA ROSA", baseado na súa obra homónima, de seguro que vos engancha coa súa intriga no contexto dun mosteiro medieval:
--------------------------------------------------------------------
>>Tamén vai esta reflexión de Umberto Eco sobre o papel do/as profesore/as na época da Internet:

¿De qué sirve el profesor? Por Umberto Eco

 Publicado por Diego San Juan el agosto 21, 2015 a las 5:30pm

              Publicado en La Nación de Argentina. 

 ¿En el alud de artículos sobre el matonismo en la escuela he leído un episodio que, dentro de la esfera de la violencia, no definiría precisamente al máximo de la impertinencia... pero que se trata, sin embargo, de una impertinencia significativa. Relataba que un estudiante, para provocar a un profesor, le había dicho: "Disculpe, pero en la época de Internet, usted, ¿para qué sirve?"
El estudiante decía una verdad a medias, que, entre otros, los mismos profesores dicen desde hace por lo menos veinte años, y es que antes la escuela debía transmitir por cierto formación pero sobre todo nociones, desde las tablas en la primaria, cuál era la capital de Madagascar en la escuela media hasta los hechos de la guerra de los treinta años en la secundaria. Con la aparición, no digo de Internet, sino de la televisión e incluso de la radio, y hasta con la del cine, gran parte de estas nociones empezaron a ser absorbidas por los niños en la esfera de la vida extraescolar.
De pequeño, mi padre no sabía que Hiroshima quedaba en Japón, que existía Guadalcanal, tenía una idea imprecisa de Dresde y sólo sabía de la India lo que había leído en Salgari. Yo, que soy de la época de la guerra, aprendí esas cosas de la radio y las noticias cotidianas, mientras que mis hijos han visto en la televisión los fiordos noruegos, el desierto de Gobi, cómo las abejas polinizan las flores, cómo era un Tyrannosaurus rex y finalmente un niño de hoy lo sabe todo sobre el ozono, sobre los koalas, sobre Irak y sobre Afganistán. Tal vez, un niño de hoy no sepa qué son exactamente las células madre, pero las ha escuchado nombrar, mientras que en mi época de eso no hablaba siquiera la profesora de ciencias naturales. Entonces, ¿de qué sirven hoy los profesores?
He dicho que el estudiante dijo una verdad a medias, porque ante todo un docente, además de informar, debe formar. Lo que hace que una clase sea una buena clase no es que se transmitan datos y datos, sino que se establezca un diálogo constante, una confrontación de opiniones, una discusión sobre lo que se aprende en la escuela y lo que viene de afuera. Es cierto que lo que ocurre en Irak lo dice la televisión, pero por qué algo ocurre siempre ahí, desde la época de la civilización mesopotámica, y no en Groenlandia, es algo que sólo lo puede decir la escuela. Y si alguien objetase que a veces también hay personas autorizadas en Porta a Porta (programa televisivo italiano de análisis de temas de actualidad), es la escuela quien debe discutir Porta a Porta. Los medios de difusión masivos informan sobre muchas cosas y también transmiten valores, pero la escuela debe saber discutir la manera en la que los transmiten, y evaluar el tono y la fuerza de argumentación de lo que aparecen en diarios, revistas y televisión. Y además, hace falta verificar la información que transmiten los medios: por ejemplo, ¿quién sino un docente puede corregir la pronunciación errónea del inglés que cada uno cree haber aprendido de la televisión?
Pero el estudiante no le estaba diciendo al profesor que ya no lo necesitaba porque ahora existían la radio y la televisión para decirle dónde está Tombuctú o lo que se discute sobre la fusión fría, es decir, no le estaba diciendo que su rol era cuestionado por discursos aislados, que circulan de manera casual y desordenado cada día en diversos medios –que sepamos mucho sobre Irak y poco sobre Siria depende de la buena o mala voluntad de Bush. El estudiante estaba diciéndole que hoy existe Internet, la Gran Madre de todas las enciclopedias, donde se puede encontrar Siria, la fusión fría, la guerra de los treinta años y la discusión infinita sobre el más alto de los números impares. Le estaba diciendo que la información que Internet pone a su disposición es inmensamente más amplia e incluso más profunda que aquella de la que dispone el profesor. Y omitía un punto importante: que Internet le dice "casi todo", salvo cómo buscar, filtrar, seleccionar, aceptar o rechazar toda esa información.
Almacenar nueva información, cuando se tiene buena memoria, es algo de lo que todo el mundo es capaz. Pero decidir qué es lo que vale la pena recordar y qué no es un arte sutil. Esa es la diferencia entre los que han cursado estudios regularmente (aunque sea mal) y los autodidactas (aunque sean geniales). 
El problema dramático es que por cierto a veces ni siquiera el profesor sabe enseñar el arte de la selección, al menos no en cada capítulo del saber. Pero por lo menos sabe que debería saberlo, y si no sabe dar instrucciones precisas sobre cómo seleccionar, por lo menos puede ofrecerse como ejemplo, mostrando a alguien que se esfuerza por comparar y juzgar cada vez todo aquello que Internet pone a su disposición. Y también puede poner cotidianamente en escena el intento de reorganizar sistemáticamente lo que Internet le transmite en orden alfabético, diciendo que existen Tamerlán y monocotiledóneas pero no la relación sistemática entre estas dos nociones.
El sentido de esa relación sólo puede ofrecerlo la escuela, y si no sabe cómo tendrá que equiparse para hacerlo. Si no es así, las tres I de Internet, Inglés e Instrucción seguirán siendo solamente la primera parte de un rebuzno de asno que no asciende al cielo. b(Traducción: Mirta Rosenberg)

13/2/16

TAMÉN LEN CON TINO NÚÑEZ: TROMBONISTA.


O pasado xoves, de volta do Antroido, compartimos o recreo con Tino Núñez, antigo alumno e actual trombonista, quen foi presentado debidamente e recibido por un nutrido grupo de alumnxs músicos que interpretaron "New York New York", en alusión ao proxecto máis inmediato de Tino, que segundo nos comentou é irse a EEUU a estudar e tocar; pois despois de colaborar estes anos con formacións musicais como a Banda de Música de Salceda, a Orquesta Sinfónica de Galicia, de ter traballado en Navarra, Sevilla, Barcelona (interpretando música para ópera no Liceo), incluso en Alemaña, pensa que é un momento de cambio na súa vida e quere cruzar o "charco" para seguir coa música e ter novas experiencias. Expresou que a vida de músico é moi sacrificada, con anos de estudo é unha profesión dificil, que debería estar mellor recoñecida. El foi precoz porque con 18 anos marchou a tocar a Pamplona e dende aquela non parou. Pensa que Galicia ten unha gran riqueza musical e artística e que se pode vivir da música, que o importante é transmitir enerxía e xuntarse para tocar e aprender; comentario que seguramente animou a varios dos nosos alumnxs destros nestas artes. Gústanlle especialmente o trombón. o chelo e insistiu no gusto pola ópera. Como demostración interpretou para nós ao final a aria "Nessun dorma" da ópera Turandot de Giacomo Puccini.


Para este Tamén Len, elixiu un libro editado por Baia Edicións en 2011: "Obras breves de imaxinación" Premios de Relatos "Mulleres Progresistas". 2007-2011, do que destacou o relato "O sono do peneque" de Pilar Ortega Pereiro, cunha lectura a viva voz do máis expresiva.  Interesoulle compartir un texto comprometido co papel da muller na nosa sociedade, coa importancia que ten respectarnos uns aos outros...

Foi un verdadeiro pracer pasar este rato xuntos.


10/2/16

CALI-GRAMAS. BO AMOR

CALI- GRAMAS
Tendo unha Biblioteca co nome de CALIXTINA e por mascota a unha pantasma que se fai chamar CALI, non nos queda outra que adicarnos nalgún momento do curso a imaxinar e crear CALI_GRAMAS.
Un caligrama é unha composición poética, frase, palabra ou texto que adopta unha forma que alude ao seu contido, dispoñendo as palabras de tal xeito que formen unha imaxe (poesía visual).
Pensamos que sería ideal aplicar os cali-gramas a unha temática tan típica do mes de febreiro e que tanto atrae á mocidade: O BO AMOR.
Non temos máis que deixarnos inspirar por textos poéticos ou prosa alusiva ao tema amoroso, para que aparezan imaxes suxestivas e variadas, segundo a creatividade de cadaquén.

BASES DO CONCURSO:

-Presentarase un texto en forma de CALI-GRAMA, con liberdade de creación, de soporte e de extensión, relacionado co tema do BO AMOR.

-Empregarase a lingua que se desexe, o galego incluído, pero, en calquera caso, cadaquén revisará o seu texto para evitar faltas de ortografía.

-Entregaranse os traballos ao profesor/a que así o solicite para valorar na súa materia, ou/e na biblioteca nos recreos.

-O prazo terá como data tope o venres 19 de Febreiro, para poder montar con tempo a exposición no corredor.

-Entregaranse os traballos co nome completo e grupo por detrás, e por diante un pseudónimo e o número do nivel da ESO ao que pertence.

-Haberá algún premio para os cali-gramas mellor valorados.

-Animádevos a participar, pois contar coa vosa creatividade sempre enriquece e está na base das actividades que tentamos dinamizar.


-Van estes exemplos para orientarvos e que xurdan novas ideas:

(A Pantasma CALI. PFB)

                                             (non atopamos datos de autor)

9/2/16

HOMENAXE AOS MÁRTIRES DE SOBREDO.



Todos os anos temos un compromiso coa historia local, coa nosa memoria, cuns feitos que exemplifican o movemento agrarista de principios do século XX e, en concreto, os feitos do 28 de novembro de 1922 en Sobredo, onde varios campesiños e unha campesiña embarazada perderon a vida loitando pola Redención dos foros, en definitiva, por mellorar e deixar de pagar as cargas que tiñan cos donos das terras que traballaban e poder facerse con elas.

Organizámolo como un acto de convivencia entre o CEP Altamira, o IES San Paio de Tui, o IES Perez Tizón de Tui e o noso IES Pedras Rubias, onde ten cabida a comprensión e lembranza do feito histórico, o recitado de poesía e textos alusivos, a música en directo, un completo evento cívico, que adoitamos facer coincidir ao redor do 28 de novembro para todos os cursos de 4º ESO, tendo a  6º de Primaria como invitado especial. O domingo máis cercano é cando se fai o acto oficial de homenaxe por parte do Instituto de Estudos Agrarios Mártires de Sobredo (IEAMSO), no que están presentes tamén diversas autoridades locais comprometidas, e se adoita invitar a algún historiador especialista no tema. Este ano, en concreto, foi tamén invitado o profesor Xoán González Leirós, quen fixo un pormenorizado relato da nosa aportación ao longo de tantos cursos. Para mostra deixamos o enlace a dito video e ao texto escrito para este 93 aniversario, colgados no sitio:
-http://martiresdesobredo.blogspot.com.es/2015/11/o-video-dos-actos-do-93-aniversario.html
-http://martiresdesobredo.blogspot.com.es/p/93.html

E, como non, quede constancia tamén da participación do noso alumnado nunha actividade relacionada co noso pasado histórico, coidando a memoria e coidando a lectura de textos e o recitado de poesías de diversos autores galegos significativos:













4/2/16

CONCERTO DE MÚSICA: EN SON DE PAZ.


"En Son de PAZ" é un título ben axeitado para deixar constancia sobre o ambiente que se creou ao redor da música o pasado xoves 28 de Xaneiro, cando alumnas/os de todos os cursos interpretaron diferentes pezas musicais e cancións da man do profesor de Música Pablo, que estivo traballando connosco ese mes, a quen agradecemos a súa idea e capacidade para organizar dita actividade e desexamos que lle vaia moi ben no seu novo destino.

IMAXINA –JOHN LENNON

Imaxina que non hai Ceo,
é  moi fácil de pensar.
Sen o inferno baixo noso,
enriba o firmamento.

Imaxina a toda xente,
vivindo o día a día.
Imaxina que non haí fronteiras,
é moi fácil de acadar.

Sen loitas que lidiar, (batallas que librar)
e  ningunha relixión.
Imaxina a toda a xente,
vivindo a vida en PAZ.

Ti dirás que eu soño,
peor hai moitos coma min.
E desexo que te unas,
e o mundo sexa un só.

Imaxínao sen diferenzas, (que non hai diferenzas)
podemolo conseguir.
Que non haxa máis cobiza,
só igualdade entre nós.
Imaxina a toda a xente
compartindo amor.

Ti dirás que eu soño, (son un tolo)
pero hai moitos coma min.
E desexo que te unas,
nun fermoso mundo en PAZ.

                                   (Tradución ao galego: Paula Fdez. Bañuelos e Uxía González).


Houbo dúas sesións para repartir o público e que puideran acudir todos os grupos. Ambalasdúas comezaron coa actuación "estelar" de Uxía González, acompañada de Gabriel ao piano, interpretando a canción de John Lennon "Imaxine", unha parte en inglés e outra en galego traducida por nós. A verdade é que fixeron un bo tandem e resultou emocionante escoitalxs. Non tedes máis que premer nos vídeos e nos enlaces para lembrar o seu son e o dos demais grupos que actuaron con entusiasmo e bo oficio.

https://www.youtube.com/watch?v=J_9FqLAhk5I

                                  Uxía e Gabriel. Ensaio Imagine-Imaxina

                                     Imagine-Imaxina. John Lennon

                                     Canción de Zara Larsson

https://www.youtube.com/watch?v=aT2Xe1Mzh6Y


https://www.youtube.com/watch?v=vjhzmsZ3SF4