24/10/12

Música e letras... agora de outono

Un novo curso, un novo tema; este ano as actividades da nosa BE xirarán (ou debería dicir bailarán?) ao redor da Música. De feito, o noso proxecto ten por suxerinte título "Música e letras" e que mellor posta en escena para a inauguración que o outono e as súas cores.
Así que neste Día das Bibliotecas Escolares collemos a batuta deste novo curso e celebramos a estación dos poetas e as follas fuxidías, ben arroupados polas verbas de Cunqueiro e Pimentel, Benedetti e Ángel González, e mexidos pola choiva, por Serrat e, por suposto, por Vivaldi.

Outono cedo de gaitas

Outono cedo de gaitas,
Imaxe extraída do libro "365 Gestos para salvar el planeta"
moceiro de ledas choivas,
¡meu nemigo!

Catro luces do teu sono

leváronme catro noivas,
¡meu nemigo!

catro noivas color verde,

vestidas de branco liño,
¡meu nemigo!

Eran catro amores grandes,

só quedoume un pequeniño,
¡meu nemigo!

Álvaro Cunqueiro

Outono


Imaxe extraída do libro "365 Gestos para salvar el planeta"
Outono, alto outono:
destilado licor.
Ela espida, limpa,
nun suntuoso cadro,

Quixera ser ámbar
a folla.

Se bateses o río,
sonaría a puro ouro.
Outono, alto outono.

Nada vibra
non se derruba;
nada hai hostil na terra.
Almíbar transparente.
Sereo, terso ceo.
Non percureis agora o misterio.

"Sombra do aire na herba"Luís Pimentel. 


Aprovechemos el otoño
antes de que el invierno nos encombre
entremos a codazos en la franja del sol
y admiremos a los pájaros que emigran.

Ahora que calienta el corazón
aunque sea de a ratos y de a poco
pensemos y sintamos todavía
con el viejo cariño que nos queda.

Aprovechemos el otoño
antes de que el futuro se congele
y no haya sitio para la belleza
porque el futuro se nos vuelva escarcha.

Poema extraído do libro "Insomnio y duermevela" de Mario Benedetti.

El otoño se acerca con muy poco ruido:
apagadas cigarras, unos grillos apenas,
defienden el reducto
de un verano obstinado en perpetuarse,
cuya suntuosa cola aún brilla hacia
el oeste.
Se diría que aquí no pasa nada,
pero un silencio súbito ilumina el prodigio:
ha pasado un ángel
que se llamaba luz, o fuego, o vida.
Y lo permitimos para siempre.

Ángel González.