3/2/09

Concurso “101 palabras de amor”

O día 14 de febreiro (como xa tod@s saberedes) é o día de S.Valentín, día no que se celebran os sentimentos do amor e o cariño.

Pero…de onde vén esta tradición? Para os que non o saibades, e ao contrario do que pensan algúns, S.Valentín non é unha festa puramente comercial.

Esta tradición remóntase moi atrás na antiga Grecia.
Daquela existía unha lei que prohibía aos fillos e fillas casar sen o consentimento do pai, que normalmente os casaba sen pedirlle opinión á rapaza ou ou ao rapaz. Existía entón un cura que casaba clandestinamente ás parellas sen consentimento do pai, que non podía desfacer o matrimonio dado que o divorcio estaba prohibido. Este cura, chamado (como non) Valentín, vivía agochado e foi severamente castigado coa morte en canto o atoparon. Máis tarde foi nomeado santo. En canto ao 14 de febreiro, dise que foi o día do seu pasamento.

Por iso o noso instituto decidiu facer unha actividade para conmemorar este día tan especial.
Dende ¡XA! e ata o día 20 de febreiro poderedes participar no concurso para gañar…
UNHA CEA ROMÁNTICA!!
Deberedes entrar no COMENTARIO desta entrada e escribir un texto sobre o amor que debe ter unha extensión de 101 palabras como máximo (non ten mínimo pero … non sexades vagos/as!!). Ao rematar de escribila, asinaredes cun pseudónimo (un nome orixinal que non sexa o voso, por exempo, Romeo). Despois tedes que entregarlle a Susana, a profe de galego, un sobre cos vosos datos (nome e curso) e por fóra o pseudónimo co que participades no concurso.
Xa sabedes, sacade o voso enxeño literario e participade… ou é que tendes medo??
Pasade un feliz San Valentín e non esquezades pór algo vermello ese día!!.

Os maqueadores/as do blog.
Por se necesitades estímulos (que non é o caso), aqui vos deixo un video sobre bicos na historia do cine, sacado dun fragmento dunha película que vos recomendo encarecidamente: "Cinema Paradiso".
Ah! un consello: parade o son do video da entrada anterior para escoitar a banda sonora, paga a pena.
Ana

20 comentarios:

Anónimo dijo...

Namorado.
Amor doado. Desenfreado. Louco.Apaixonado.
Non hai verbas para describilo. Verbas non pronunciadas, pero sí deitadas no profundo do corazón.
O namorado, mellor dito o amor, xurde no intre máis inesperado, coma un lóstrego nunha noite negra e de treboada. Nesa oscuridade, o resplandor é o amor.
AMOR:
A.-ardor no corpo, máis no corazón.
M.-morrer (deste amor).
O.-obriga (de fidelidade).
R.-recordos (de tempos de xamais esquecer).

Amote. Non poido deixar estes sentimentos. Meu corpo se subleva.
Meu corazón, nese amor oculto, o cal dame vergoña amosar abertamente, e que é todo para ti, soio dicir:
QUEROCHE

galán

Anónimo dijo...

Tú que renunciaste a todo por seguirme a mí
tú que me diste sueños y me diste paz
y que estuviste siempre cuando te llamé.

Yo no sé si te busqué por soledad o por qué
tal vez me equivoqué, no quise hacerte mal
yo simplemente te necesité.

No, no pienses nunca que yo te mentí
yo cuando dije amarte lo sentí
equivocado o no, sé que te amé.

Hoy en el vacío que mi vida es
como quisiera volver a empezar
volverme a enamorar, a enamorar, a enamorar.

Yo no sé si te busqué por soledad o por qué
tal vez me equivoqué, no quise hacerte mal
yo simplemente te necesité.

Y ahora que estoy solo en el silencio
de este cuarto vacío,
recuerdo todas nuestras cosas,
nuestro primer encuentro, nuestro primer día,
nuestro primer beso, nuestras primeras caricias,
tu vergüenza y la mía y tu risa... y tu risa.

No, no pienses nunca que yo te mentí
yo cuando dije amarte lo sentí
equivocado o no, sé que te amé.

Hoy en el vacío que mi vida es
como quisiera volver a empezar
volverme a enamorar, a enamorar.
Como quisiera volver a empezar
pero yo nunca supe más de ti.


Romeo

Anónimo dijo...

Tédesme absolutamente impresionada. Unha idea fantástica a do concurso, e xa me contou un paxariño que deixachedes o instituto precioso. E que dicir do marketing da piruleta... Por certo, reservádeme unha! Isto marcha maqueadores!

Anónimo dijo...

¿Cómo explicar todo lo que nuestros corazones sienten en unas simples palabras?Cada mirada,cada caricia,cada beso,cada abrazo...
SENTIMIENTOS...los mismos sentimientos por los que me levanto cada mañana deseando volver a verte,a sentirte junto a mi,para SIEMPRE...
Tú me enseñaste a querer como nunca había querido y por eso aora tengo miedo a que esto se acabe y a que después no pueda seguir adelante sin ti,ya que mi corazón late porque estás tú.
No importa lo que piesen los demás..lo único que importa es que TE QUIERO...(L)







Mii cuentoO peRfectoO*

Anónimo dijo...

Amado meu!
Onde estarás este día tan especial? Se ti soubeses!

Cada día que pasa máis me lembro de ti.

A primeira vez que te vin eras un estraño para min, co tempo a amizade converteuse en algo máis. Lémbrome do primeiro bico, da primeira impresión e das cousas tan fermosas que vivín xunto a ti.

Os teus ollos son tan fermosos..., pero temo que esteas cego, para non darte conta do moito que te quero.


Con estas palabras exprésoche todo o meu amor.

Bicos.
Quérote!


Afrodita

Anónimo dijo...

Na miña cabeza sempre estas,
e nunca te quitarei,
as veces intento olvidarte
pero é imposible
soamente o mirarte

Cando penso que xa te olvidara
e que en min non volverías a entrar
entras pola porta sen chamar
Por que quero olvidarte?,
non o sei e algo inesplicable.

Penso se algún día o saberás
ou simplemente me olvidarás
penso se algunha vez me quixeches
ou me quererás…

Xa sei por que quero olvidarte!
porque me dou conta de que é algo inaguantable
saber que nunca me quererás,
é algo que meu corazón
non poderá aguantar….

Dulcinea

Anónimo dijo...

- Fagámolo - propuxen, fixando a mirada neses ollos.
Estes abríronse pola sorpresa.
- Queres facelo? - preguntoume serio.
Esta vez foi él quen fixou en min a súa mirada.
-Pode ser – pronunciei serenamente.
Achegou os seus beizos aos meus, nun roce suave e tenro, e recorreu a miña mandíbula ata rozar a orella.
-Estás segura ?- susurroume, turbando tódolos meus sentidos.
Fiquei aturdida, pero contesteille.
-Non – dixen quedamente, con toda a miña determinación.
Ergueuse, confundido.
-Entón?
-Non sei – contesteille calmadamente.
-Por que o propuxeches, pois ? - exisiu sen comprender.
Dirixinlle unha intensa mirada.
-Porque, non é acaso se estás namorado, cando non estás seguro de nada ?

Anónimo dijo...

Dicirche que te amo quédase pequeno, alguén debería inventar novas palabras para definir os meus sentimentos de entrega, de devoción, de admiración, de necesitarte cada segundo. Iso sinto e máis, dígoche que te amo, pero xa o sabes, quizais de tanto repetilo se destrúen as palabras, pero non, cada vez que cho digo é porque o meu amor por ti aumenta.
"Querer é o meu destino, amar a miña ilusión, para todos teño sorrisas e para ti o meu corazón. Cada momento sen ti é unha eternidade, que non parece pasar mais é imposible de soportar. ERES A MIÑA VIDA.
PARADA

Anónimo dijo...

tq
tq
tq
tq
tq
tq
tq
matar!

Anónimo dijo...

Pues aquí estoi...escondida en un rincón...expresandote mi amor,un amor que no vas a conocer,un amor que no puedo explicar...mi eterno amor.Como quisiera correr y gritarte todo lo que hoi siento, pero ni siquiera soi capaz de verte a los ojos sin temblar,sin sentirme devil por estar a tu lado. Y se me acaba el aliento, pues me guardo las palabras, los besos,lo que deseo decirte y no puedo excusarme con que tengo miedo si eres tu el único que calma mi dolor.Espero algún dia recobrar la fuerza y decirte:TE QUIERO!

Anónimo dijo...

Ola a todos!!!!
O amor que bonita palabra que sentimento tan bonita que loucura "O AMOR".
E un sentimento moi especial que poucas veces se ten ao longo da vida que cando ves a persoa a que amas sinteste moi nerviosa e como unhas formiguiñas que che andan pola tripa!!!
chau a todos e un saúdo.
Bks

Anónimo dijo...

Querida Belén!!!
Fai xa muito tempo nos coñecemos e dende o primeiro intre que te miren namoreime de ti. Aveces sintome un pouco desprezado xa que nin miras para min. Ninguen pode sentir por ninguen o que eu podo chegar a sentir por ti.
Amot neniña!!

sempre te levarei
no meu corazon!!!

Anónimo dijo...

Quérote!

Tan fácil de dicir...
Nembargantes sinto máis. Sequera se digo que te amo abarco todos os meus sentimentos, non podo expresalo con palabras, sempre me quedarei atrás...


O que sinto cando me bicas é un sentimento tan indescriptible coma único, o meu mundo desaparece para estar a carón túa, para cair nos teus beizos...

¿como chamarlle?

Sinto que cando che digo que te quero estoume a quedar atrás, que che minto, pero cando nos separamos e vexo nos teus ollos o que eu sinto, sei que ti xa o sabes, que sobran as palabras e chega con dicirche...


Que te querO!!!!

Anónimo dijo...

Queridisimo Tomás!
Desde Que te conocí fuistes mi mejro amigo y confie siempre en ti!
Cada diá que pasa eres más amigo e más persoa contimgo.
Siempre estas a mi lado cuando más lo necesito. Espero que nunca me falles, y espero que tengamos esta amistad durante mucho tiempo.
Tomás cuando discutimos que sepas que nos es por mal si no con cariño.
Que sepas que ésta es una carta de amor hacia un amigo eh..
Aún que solo nos conocemos desde hace unos años, para mi es tan grande nuestra amistad que me parece que nos conocemos desde toda la vida.

Anónimo dijo...

O amor!! Esa é a palabra que todo o mundo di,pero que ninguén é capaz de explicar o que verdadeiramente significa. Todos confesamos namorarnos algunha vez, ben sexa de cativos ou de vellos, todos nos namoramos pero non importa nin o cando nin de quen. O amor é un sentimento de compartir con outra persoa. Todos desexamos atopar o noso príncipe azul, unha persoa que nos queira, que nos pareza guapa, que nos trate ben, pero pensamos que iso nunca aparecerá, sen darnos conta de que moi seguramente o príncipe que andamos buscando está diante noso, nos bos e nos malos momentos, alguén que te quere por como es, e que non necesita que cambies. As teorías sobre o amor varían dependendo da persoa. Uns din que só se namora unha vez, outros din que o amor pode presentarse no noso corazón tantas veces como nós queiramos. O que pretendo dicir é que adoro ver xente namorada, ver eses velliños sentados nun banco do parque completamente felices ao saber que se teñen o un ao outro. Levan toda a vida queréndose como o primeiro día, e só penso e desexo: "Oxalá encontrase alguén con quen poder vivir o amor ata a fin dos meus días".

Anónimo dijo...

"Quiero creer que hay algo más.
Quiero creer en ese algo.
Creer y no rendirme, más allá de lo que veo.
Quiero creer que las cosas cambiarán, que podré olvidarte..."
Sólo cuando lo sientes.
sólo cando no te deja respirar.
Sólo cuando me tocas y activas todas mis terminaciones nerviosas.
Sólo cuando nada más tiene sentido.
¿Cómo evitarlo?
Tiempo, es cuestión de tiempo.
Fingir siempre será mi camino fácil.
Permanecer indiferente a cualquier sentimiento ha sido siempre la mejor protección.
Vivir tras un muro de indiferencia y fortaleza...
Intento reconstruir el mío, el que tú tiraste, que sólo tú podías tirar y que sólo tú puedes rehacer.

Anónimo dijo...

Se van cauterizando las huellas de tu olvido.
El ocaso de nuestro amor llegó con un suspiro.
Un adiós, un "te quiero" y todo está perdido; una lagrima que demuestra que mi amor se quedó contigo.
Se pierde en un rincón la esperanza que construimos, la esperanza de amor que algun dia prometimos.
Apenas han pasado unos instantes y tu olor se va desvaneciendo como hizo nuestro amor; vuelve, por favor, que me duele a cada latido este que aún es tu corazón.
Se paran las agujas del reloj...se me corta la respiración...se apaga el amor.



Te QiieRo!!!

Anónimo dijo...

Miña amada Susi, Susana, atractiva profesora de galego:
Canso estou na clase aburrido, cansado polo grande traballo, só espero con moitas ansias a que soe o timbre e me diga a Pitufiña: "Temos Taller de prensa". Espero na porta da clase de informática a que chegues, Susi, tan contenta e tan alegre para abrirnos a porta e poder contemplar esa "morenaza" de atractivo inmensurable e corazón máis grande do que ninguén poida imaxinar.
Que saibas que me encanta cando defendes a nosa lingua, cando defendes o galego, cando dis con voz de anxo iso de... "A min fálame en galego que se non non te entendo".
Non me vou parar a contar se xa teño 101 palabras ou se non chego ás 10 porque eu só escribo esta carta para demostrarche o que sinto por ti, non por un concurso porque para min o importante na miña vida non é gañar unha cea, é poder seguir disfrutando do que a min máis me gusta, que é verte entrar cada día pola porta do Instituto e pensar que sempre estarás aí, ata que o título da ESO nos separe...
Nunca te olvidarei, miña Susi, Susana, atractiva profesora de galego.

Anónimo dijo...

bahh.... o amor e unha merda

Anónimo dijo...

..............pois mira xa somos 2 que opinan o mesmo ...............