Cine 3D: Avatar

Xa estamos de volta e queremos saber que tal pasastes estas vacacións de Nadal. Lestes moito? Fostes ao cine?

De cine precisamente vai esta entrada. Pouco antes de que comezasen as vacacións estreábase "Avatar" unha película de James Cameron, director de pelis tan coñecidas como "Titanic", "Alliens" ou "Terminator". A película espertou expectación polo que ten de innovación tecnolóxica: cerca dos dous tercios, especialmente o mundo virtual, foron creados por ordenador. As actuacións das personaxes principais rodáronse de forma real pero os actores portaban a escasos centímetros das súas caras unhas microcámaras que gravaban cada un dos minúsculos movementos faciais que logo eran transmitidos a un ordenador, en tempo real, para construír os avatares.

O argumento da peli: Os humanos que veñen de sobreexplotar o seu planeta, intentan colonizar Pandora, unha lúa dun planeta noutro sistema solar que é a casa dos Na´vi, unha raza de humanoides de tres metros de altura e pel azulada que viven en perfecta harmonía coa natureza. A razón: Pandora alberga un mineral supercondutor valiosísimo. Problema: os humanos non poden respirar en Pandora. Estratexia: a creación de avatares, híbridos que comparten ADN cos humanos, para infiltrar un espía.

Os protagonistas:

Jack Sully: exmarine parapléxico que se infiltra nos Na´vi. O corpo do seu avatar lle permite facer as cousas que nunca podería facer co seu corpo real e remata por namorarse de Neyriti.

Neyriti, pricesa alieníxena que baixo a apariencia dunha heroína de acción agocha unha inmensa ternura.

A frase:

"Yo te veo" estáse a converter nun lema entre os adolescentes norteamericanos.

O que espera o director:

"Quero que o público teña unha experiencia fóra da súa vida, fóra deste mundo e fóra do seu corpo".

Conmigo, polo menos, conseguíuno.