9/9/15

O VALOR DOS LIBROS

Penso que non está mal comezar este novo tempo lectivo facendo referencia a un futbolista que fala do valor da lectura na súa vida, Carlos Marchena. 
Invítovos a ler esta entrevista aparecida en Público.es, para reflexionar un pouco.


Publicado: 07.09.2015 21:20 |Actualizado: 08.09.2015 07:00

Marchena: "Los libros me han hecho mejor futbolista"

A los 36 años, ya no hay trabajo en España para un futbolista como él, campeón del mundo en Sudáfrica. Ha pasado un año en paro en el que no cobró prestación: no se apuntó al INEM. “Hay gente que lo necesita más”. Pero su ilusión de futbolista no ha muerto. El domingo se fue a jugar a la India.

El futbolista Carlos Marchena.
ALFREDO VARONA
MADRID.- En su DNI figura un tipo distinto. Un futbolista que lo ganó todo con la selección (Eurocopa 2008 y Mundial 2010) que, a los 36 años, no se resigna a decir adiós. Quizá porque esa diferencia también forma parte de Carlos Marchena (Sevilla, 1979), que el domingo se marchó en busca de nuevos mundos. Jugará esta temporada en el Kerala Blasters, en la India, donde existe un dorsal para él. Un premio para seguir luchando para un hombre que en España era “un parado más para el Gobierno” con la diferencia de que él no se apuntó al INEM. “Lo pensé y decidí que no”. Hijo de todo lo que ha leído y de lo que no dejará de leer, Marchena asegura que lo primero que metió en su maleta “han sido los libros. La cultura es mi estilo de vida”. Así que no queda otra que establecer una conversación distinta con él. “Vivir de recuerdos puede ser muy torpe”.

No ha nacido usted para decir adiós.
Bueno, depende, pero está claro que me gusta elegir a mí el momento y todavía no me ha llegado el momento de decir adiós al fútbol. No puedes hacerlo cuando te encuentras bien, te crees capaz y sabes de lo que eres capaz.
El precio es irse a la India. ¿No es alto?
Al contrario. Voy a hacer lo que me apetece o lo que nadie me impone; a mí nadie me ha dicho: ‘Tienes que irte’. Soy yo, he sido yo. ¿Cómo no me va a gustar esta decisión?
¿A los 36 años ya no quería quedarse en España?
Tampoco pretendo engañar a nadie. No he podido. He esperado un año. He sabido esperar. No tenía sentido que siguiese esperando más. Máxime el día que surgió la posibilidad de irse a la India y lo sentí como una tentación.
Es la oportunidad de conocer nuevos mundos.
No. Es la oportunidad de seguir compitiendo: yo no me voy a jugar por jugar. Nunca he sido así y no lo voy a ser ahora. Pero me documenté y me gustó lo que encontré. Tengo compañeros que han jugado en la India y les apetece volver. Sin ir más lejos, Capdevila. Me ha hablado maravillosamente y él no va a engañarme.
Usted tampoco va a engañarme a mí.
No, está claro. Si me voy a la India es por lo que le digo, porque es así. Si alguien piensa que es por hacer turismo, se equivoca porque, además, es una Liga muy comprimida que deja poco respiro.
También puede irse por dinero.
Eso es que usted no conoce lo que se maneja en la Liga india. No, por dinero no es.
"El dinero es muy volátil. Es verdad que hice un patrimonio en el fútbol y que supe cuidarlo. No soy hombre de excentricidades"

Además, ¿qué dinero le va a hacer falta a un campeón del mundo?

Esa es una pregunta delicada, porque el dinero es muy volátil. Es verdad que hice un patrimonio en el fútbol y que supe cuidarlo. No soy hombre de excentricidades. Siempre me preparé para vivir, para seguir trabajando duro el día que dejase el fútbol. Mi vida nunca se despegó de la tierra.
¿Sigue siendo hombre del menú del día?
Sí, claro, ¿por qué no? Soy un tipo normal que me codeé en el mundo de élite. Supe cómo hacerlo, pero eso no me apartó de la normalidad en la que crecí ni en la que prefiero vivir.
¿Leyó esta mañana el periódico?
Uno no puede apartarse nunca de la realidad, de las necesidades que tiene otra gente, porque no todo el mundo está bien. Yo no me muevo en ese mundo, pero sé que existe la angustia de la gente que no llega a fin de mes, el paro... Me muevo en un entorno que no te permite olvidarte.
El último año usted lo ha pasado en paro.
Bueno, he tenido muchas actividades no remuneradas. He estado en muchos frentes, no se lo puede usted ni imaginar. Pero desde que se acabó mi etapa en el Deportivo, hace ya más de un año, lo que le decía, no hubo equipo para mí. Y para el Gobierno, sí, era un parado más.
"Yo no me muevo en ese mundo, pero sé que existe la angustia de la gente que no llega a fin de mes, el paro. Uno no puede apartarse nunca de la realidad"

El fútbol no tiene memoria. Uno de los héroes de Sudafrica yendo cada mes a fichar al INEM. ¿Dónde está la lógica?

El caso es que podía haberme apuntado y lo pensé. Tenía derecho a mi prestación, porque he cotizado muchos años. Pero decidí que no, posiblemente porque tengo una realidad que no es ésa. He de reconocerlo. Hay gente que necesita más ese dinero.
Es usted un personaje público. ¿El Estado no se lo ha agradecido?
También sería un tema largo y delicado. No sé si aquí o ahora porque, sí, es cierto que los futbolistas ganamos mucho dinero, pero también soportamos unas cargas fiscales muy amplias.
El caso es que usted un día se transformó en campeón del mundo.
La gente todavía me lo recuerda por la calle, pero yo les recuerdo que el fútbol sólo tiene presente. Si yo tratase de vivir de los recuerdos me convertiría en un personaje torpe, pesado, y no nací para eso.
¿Nació para triunfar?
Nací para ser un tipo inquieto. Me levanto a las ocho y media de la mañana y cuando me levanto me doy cuenta de que no he parado. Pero soy así. Siempre fui así. Me gusta el arte. Me gusta pintar. Estudié Turismo y ahora estoy estudiando Nutrición, porque mi vida es inseparable de los libros.
A los 18 años debutó con el Sevilla. Hizo prestigio y dinero. ¿Nunca se dejó vencer?
Nada, imposible. Ni siquiera ahora que me he ido a la India. Lo primero que ha caído en mi maleta han sido los libros, porque una cosa ayuda a la otra. Los libros, incluso, me han hecho mejor futbolista, me ayudan a conocer. Es más, me permiten conocer. La cultura, para mí, es un estilo de vida muy recomendable.
"Me gusta el arte. Me gusta pintar. Estudié Turismo y ahora estoy estudiando Nutrición, porque mi vida es inseparable de los libros"

¿Hay muchos futbolistas así?

No lo sé, pero le puedo decir que conocemos a muchos personajes y a muy pocas personas. La experiencia me lo ha demostrado y llevo años en esto.
¿En qué se parece su último gol con el Deportivo, que dio el ascenso al equipo, en su último día hasta ahora de futbolista, con el título de campeón del Mundo?
Son situaciones diferentes, pero la alegría fue similar, porque en ambos casos fue la recompensa al trabajo realizado. En ese sentido no hay diferencia. Siempre trabajé para aprender y el hecho de que un gol me lo demuestre es importantísimo. Todos los goles tienen su motivo.
¿Y la ilusión sigue siendo la misma de ayer?
Creo que sí. O quizá más. Porque cada vez me queda menos y lo valoro más, sea en España, sea en la India, sea donde sea. Por eso ahora la ilusión es total con una única pena: tengo que volver a alejarme de la familia, pero elegí una profesión que es así. Por eso estos días hemos visto alegrarse tanto a Joaquín en el Betis por volver a casa, porque eso no tiene precio, pero...

25/7/15

TAMÉN LER EN VACACIÓNS

Deixo estes enlaces, que fan iso, enlazar moi diversas lecturas coas viaxes, cos traxectos, co tempo de lecer, con ler porque si, porque sexa libre elección. Estes son algúns exemplos, pero hai moitos máis, para cada gusto...

-No blog "Caderno da crítica" de Ramón Nicolas:

-No sitio web "Librópatas":

A BANDA DE MÚSICA DE SALCEDA DE CASELAS DIRIXIDA POR ROGELIO GROBA NO FESTIVAL DE CANS DE 2014

No Festival de Cinema de Cans de 2014, estreouse no Torreiro, "na hora do vermut", o tema composto polo músico ponteareano Rogelio Groba, que interpretou a Banda de Música de Salceda de Caselas, e que serviu para celebrar dentro do Festival e honrar a este músico que hai anos debutara neste mesmo lugar coa primeira banda de música que dirixiu, a de Guláns.

Que apareza neste blog -máis dun ano despois- responde a que temos que darlle merecidos parabéns aos alumnos e alumnas que formaron e forman parte dunha das bandas de música mellor consideradas na actualidade, e compartir este vídeo con elxs é algo que me quedara pendente.

Que mellor que o tempo de verán, de festas e verbenas para disfrutar das súas notas!!!!


2/7/15

REFLEXIÓN SOBRE A LECTURA CON AGUSTÍN FERNÁNDEZ PAZ E SOBRE O TRATAMENTO DA INFORMACIÓN CON ÁNGEL CARRACEDO

Xa estamos a inicios de xullo, pero non é obstáculo para deixar uns enlaces que nos parecen moi interesantes e de total actualidade, e nin máis nin memos que da man de dúas grandes persoas, con cadansúa obra importante detrás: un no campo das letras, no caso de Agustín Fernández Paz; e no outro caso, no campo das ciencias, con Ángel Carracedo. É un privilexio telos tan perto de todxs nós, para ter compartido e seguir compartindo palabra, obra e consellos de altura, porque parten da experiencia entendida como aproveitamento das oortunidades e da curiosidade por entender o mundo, a realidade, a condición humana...


O primeiro é un vídeo coa presenza e as palabras do mestre e escritor en lingua galega Agustín Fernández Paz, quen quixo compartir con nós as súas reflexións sobre a lectura, a escrita, o ensino actual, aspectos importantes para a aprendizaxe dos escolares no complexo mundo de hoxe. O contexto foi a súa intervención nas Xornadas de Clubs de Lectura en Santiago de Compostela este xuño pasado, onde se lle concedeu o ben merecido PREMIO DOS CLUBS DE LECTURA 2015, pola súa traxectoria e por ser varias das súas obras as máis lidas nos Clubs dos diferentes centros escolares de Primaria e Secundaria. Dito premio foi recollido no seu nome por Manuel Bragado, editor de Edicións Xerais de Galicia, quen si fixo unha intervención en directo destacando a valía e humanidade do aprezado autor. 

Vaia en franca homenaxe a Agustín Fernández Paz:

                           --------------------------------  *  ----------------------------------


Deixamos tamén as palabras de Ángel Carracedo, un dos científico galegos máis destacados a nivel nacional e internacional, catedrático de medicina forense e experto en xenética e moitas cousas máis. É unha persoa dunha gran valía como profesional, pero tamén como comunicador, que se ofrece tanto para falar en foros especializados, como para visitar centros escolares alí onde o solicitan, a onde vai sempre encantado, porque explicou que lle parece moi, moi interesante falar e tratar coa xente xoven.
Foi nos Encontros de Bibliotecas Escolares, en Santiago de Compostela en marzo de 2015, onde participou cunha ponencia onde fai reflexións moi importantes relacionadas cos procesos de aprendizaxe e de como adquirir o saber dende as aulas, dende as bibliotecas, así como na vida cotiá, recomendando aprender a distinguir a boa información, contrastala, seleccionala, analizala, e tratala para transformala en coñecemento, a través de tantos medios de comunicación que temos a man.

Podedes escoitalo no vídeo:


21/6/15

CONTACONTOS: COLABORANDO CO "CRA DA REVOLTA" NUN TAMÉN LEN ESPECIAL


O pasado xoves 4 de xuño organizamos un Tamén Len especial no que invitamos os pequenos do CRA da Revolta para compartir un recreo cheo de historias teatralizadas, coa intención de manter a colaboración que comezamos o ano anterior cos CONTACONTOS e de relacionarnos con diferentes persoas da nosa contorna -sexan xóvenes ou maiores- e compartir con elas a lectura para contribuír a fomentala.


Contamos coa colaboración de alumnas/os do Club de Lectura e de 1º ESO, aqueles que no ano 2007 viñeran visitarnos a un Tamén Len, feito que rememoraron ata onde cada un tiña lembranzas, pois tiñan 4 ou 5 anos os que agora xa son alumnxs do noso centro.

Entre elxs, dous presentadorxs de excepción: Uxía e Martín, de 1º ESO, deron paso ás diferentes intervencións:


Os nenos e nenas italianos cantan unha cantiga moi popular nese país, con letra deste maxistral texto de Gianni Rodari e melodía composta polo cantautor Sergio Endrigo. Como unha típica filastrocche, a modo de copla ou retahíla, esta canción é a presentación ideal para “Que fai falta?”, que se acaba de incorporar (2011) á colección de Clásicos Contemporáneos de KALANDRAKA. Silvia Bonanni ilustra a obra do que fora un gran referente para a pedagoxía moderna.

-primeiro ocuparon o escenario con casas de cartón coloreadas por eles e con máscaras tamén feitas por estes pequenos do CRA e ataviados para contar dúas pezas curtas: o clásico de Gianni Rodari "Que fai falta?" e unha adaptación ao galego titulada "Os bos amigos".
-De seguida saíron encarnando "Los números árabes" os Siareiros da Palabra do noso Club de Lectura, para representar este relato de Juan José Millás do libro "Números pares, impares e idiotas". Esta elección ten que ver co lema "As Ciencias e as Letras" que traballamos este curso.
-E para finalizar eses alumnos e alumnas que estiveran aquí cando eran tan pequenos,  puxeron en escena outro deses imaxinativos relatos do mesmo autor "El 8 y el ocho".

Dicir que o salón de actos estaba cheo neste recreo de xuño, onde todxs estamos tan ocupados con tanto traballo para dar finalizado o curso cun bo resultado. É por iso que agradecemos especialmente a vosa presenza e participación a estas alturas.

Moitas grazas pola vosa colaboración a todos e todas. Quedan aquí gravadas as vosas simpáticas intervencións (desculpade que a imaxe non teñan máis calidade, pois as luces do Salón de Actos provocan ese ton avermellado).

Que as disfrutedes!!
...e moi boas vacacións estivais!!!!






18/6/15

PRESENTACIÓN DUN LIBRO: UN MUNDO QUE NO VI. SUSANA MACEIRA QUINTEIRO




O mércores 27 de maio organizamos unha actividade coa intención de presentar un novo libro e promover a súa lectura da man da súa autora, Susana Maceira Quinteiro. Libro publicado en Bos Aires e que se titula "Un mundo que no vi". O profesor de CCSS Xoán G. Leirós foi o presentador do acto, aludindo con imaxes e palabras ao contexto histórico e ao feito da emigración que tanto condicionou a realidade galega; el mesmo fai a seguinte crónica: 


            A emigración das mulleres: unha historia familiar

            Moi grato foi recibir a visita de Susana Maceira, autora galego-arxentina, nacida na emigración, residente en Buenos Aires. Escritora tardía, só coa xubilación como profesora de historia se aventurou no relato da memoria familiar, que abrangue todo o século XX, homenaxeando as afoutes mulleres –bisavoa, avoa, nai- de Beiro (Carballeda de Avia, Ourense) que atravesaron o Atlántico. Vidas de mulleres de orixe campesiña, pero tamén retrato rural e cruzado dos anos da Guerra Civil: fuxidas, denuncias, persecucións, cárcere... para rematar na definitiva emigración dunha gran parte do grupo familiar, que atopou na capital do Sur o futuro e a paz que lles faltaba aquí. Unha narración que emociona.
            Viva, suxerente e engaioladora resultou a súa intervención, amosándonos a valentía das mulleres, a capacidade resolutiva, as situacións e incentivos que as moveron; evocando sufrimentos, encontros e reencontros; lembranzas amorosamente transmitidas; admiracións e rechazos.
            A visita serviu para que as nosas alumnas, os nosos alumnos, avivaran os tizóns nos que callaron as historias familiares nesta terra tan emigrante do val do Caselas, e as recolleran íntegras e sorprendentes, transformándose co descobrimento asombrado do pasado dos seus.


            Moitas grazas, Susana Maceira.


10/6/15

EXPOSICIÓN DE LIBROS "AS CIENCIAS E AS LETRAS"


Nestes meses de abril a xuño temos expostos libros relacionados coas Ciencias. Unha vez máis puxémoslle "patas á Calixtina" e mostramos en diferentes puntos da biblioteca e no corredor, o que tiñamos no noso fondo bibliográfico, coa finalidade de promocionar lecturas atendendo ao lema que nos guiou este curso: "As Ciencias e as Letras".


O cartel insiste en que os libros están expostos para poder ser collidos en empréstito e animar así a todxs a achegarse a temáticas que poden ser diferentes para algunhas persoas ou habituais para outras. Como sabemos, sobre gustos...

Por certo, lembrade que facemos empréstito tamén para ler no verán!!!!














30/5/15

MARATÓN DE LECTURA MULTILINGÜE.



O xoves 21 de maio organizamos o Maratón de Lectura deste ano, que decidimos deixar para o mes das Letras Galegas por ter en abril outras actividades, ademais de relacionalo co lema: "As Ciencias e as Letras". 

Eliximos o libro de Julio Verne "Viaxe ao centro da terra", que limos en varias linguas: galego, castelá, catalán (3 irmáns que viñeron este ano dende Catalunya), portugués, francés, inglés, e, con Ettohami, en árabe tamén.









22/5/15

BATEMENTO no IES Pedras Rubias.

O venres pasado, 15-5-2015, as últimas horas da xornada lectiva poidemos asistir en dúas sesións todo o instituto ao CONCERTO de BATEMENTO.



Neste pequeno concerto interpretaron para nós varios temas do seu disco OVERTURE publicado este ano 2015. Poidemos escoitar temas como Batemento, Overture, Angrois, Euphory... E acabamos falando con eles sobre o seu proxecto, a súa experiencia, e esta aposta pola fusión dos instrumentos tradicionais coa música electrónica. O seu traballo baséase en moitas horas de estudo, de ensaio, de querer seguir aprendendo. Están entusiasmados e trasnmiten esa paixón que emana de facer o que che gusta e ademais poder traballar nelo. Carlos Mariño explicou que os instrumentos electrónicos requiren estudos específicos, así como programar os seus sintetizadores para poder acadar sons propios, usando os mellores programas de ordenador, que non fan nada se non hai un cerebro pensante e creador.
O nome de BATEMENTO o tomaron dunha técnica de gaita que consiste en bater o dedo no punteiro, e pensaron que era unha boa palabra para destacar.

O público quedou encantado e animamos a estes antigos compañeiros para que o saber creativo lles dea moitas ledicias, e a nós tamén, por suposto. Sorte no camiño!!


Pero, quen son?

Pois, nin máis nin menos que dous antigos alumnos: Aitor Domínguez e Cristian Vázquez, que  tiveron a iniciativa de formar un grupo de música ben acompañados e complementados por Carlos Mariño.



Cada un deles iniciouse na música dun xeito particular. Aitor empezou a tocar como gaiteiro na Escola de Música de Salceda de Caselas no 2009 e formou parte da Banda de Gaitas de Paramos. Crístian comezou como trompista na Banda de Música de Salceda, pero como lle atraía a gaita animouse a entrar na Banda de Gaitas de Paramos, onde conectou moi ben con Aitor e desa aprendizaxe naceu a idea de crear o seu propio grupo e seguir unha liña de mestura de instrumentos tradicionais, como a gaita ou o whistle irlandés, con teclados e sintetizadores. Carlos Mariño é quen se ocupa dos teclados e sintetizadores, ademais de programar dixitalmente todo este tramado de sons. Naceu en Alemaña en 1972, pero estuda música dende os 8 anos no Conservatorio de O Porriño, sendo precoz tanto en premios como impartindo clase. Acadou o título de Piano e Gaita no Conservatorio Superior de Vigo, e destaca o seu traballo para músicos tan coñecidos como Carlos Santana, Carlos Núñez, Malú, Andy y Lucas, etc. O seu estilo segue a liña da fusión da tradición e a tecnoñoxía.Tamén compuxo bandas sonoras de documentais e filmes.En 2006 foi galardoado pola Academia de las Artes y las Ciencias de la Música ao Mellor produtor de música electrónica de España.

Tamén foi profesor no Conservatorio Mayeusis de Vigo e na actualidade ensina piano e produción musical nos Estudios de Élite Musical de Vigo, ademais de coordinar o grupo de música tradicional de Recordechán, O' Castriño.





17/5/15

MARCAPÁXINAS DE DANIEL CAXIGUEIRO. Para conmemorar as Letras Galegas.

Navegando por Facebook, atopei este documento creado a partir da obra do poeta e artista plástico galego, Daniel Caxigueiro (Mondoñedo, 1955), quen compartiu con todxs os seus seguidores este vídeo para conmemorar o Día das Letras Galegas 


Gustoume especialmente este xesto e decidín pedirlle permiso para poder publicalo neste blog e dalo a coñecer. Agradecemos a súa amabilidade para poder difundilo.

    Marcapáxinas de Daniel Caxigueiro (poesía e imaxe),
    música de Erik Satie, vídeo de Nachok.

Daniel Caxigueiro é un autor do norte de Lugo, que está a traballar en San Martiño de Mondoñedo (Foz), onde ten un estudo e sala de exposicións nun lugar dun gran atractivo natural; porque ademais de ceramista, escultor, fotógrafo e poeta, é un experto xardineiro e botánico nese lugar chamado ESPAZO CARITEL. Perto del está a importante basílica románica de San Martiño de Mondoñedo, así que por ambos os dous motivos merece visitarse.

Non podo deixar de lembrar a reflexión que facía o gran artista mallorquino Joan Miró, cando dicía "yo trabajo como un hortelano...", porque o que quería expresar era que o traballo realizado por un pintor, escultor, ceramista, etc, non deixa de ser similar a calquera outro traballo, non ten unha aura divina diferente de calquera obra ou útil realizado con destreza pola man do ser humano, que tamén requiren do pensamento para fabricalos e facer un determinado uso deles; ademais de nacer a obra artística dunha relación entre o local e o universal, entre o que nos inflúe da nosa cultura e "o que sucede" na época que vivimos e. como non, en relación coa natureza
Así nas creacións de Caxigueiro tamén transcende esta idea, que alimenta esa comunicación entre diversas linguaxes: cerámica, escultura, fotografía, vídeo, instalacións, textos poéticos, natureza...; que non fan nin máis nin menos que interactuar para acadar unha mensaxe de compromiso coa realidade, cos sucesos..., que se traduce nun ton poético que emana non só da palabra, senón do uso de cada material ao que dá forma e significado o artista.





Alguns textos sobre o traballo de Daniel Caxigueiro, pero tedes máis información nos enlaces recomendados arriba:

 "A súa obra reflexiona sobre cuestións que condicionan o desenvolvemento vital, tanto individual coma colectivo. Dende 1990 interésase pola instalación, aínda que a miúdo tamén se expresa a través doutras disciplinas (escultura , fotografía, poesía etc). A mestura de diferentes linguaxes, o interese por narrar, a importante presenza da cerámica, xunto a unha actitude crítica e claramente periférica, serven de ponto de partida para achegarse a un persoal xeito de entender a Arte". (www.caxigueiro.com)


"Unha constante presente na súa produción é a utilización da linguaxe plástica como un medio de comunicación ao servizo da defensa das culturas minoritarias, das agresións que a diario se realizan contra as liberdades, a protección ao medio natural e a denuncia dos abusos de poder. (Antonio Garrido Moreno)

Os versos enténdense coas construcións plásticas porque o espírito e a materia forman parte da mesma sensibilidade; uns e outras condensan o mesmo trasfondo humano, as mesmas inquietudes, nacen do mesmo desacougo. Aqueles Guerreiros de principios dos anos noventa iniciaron un capítulo implicado, o do compromiso. Despois viría a serie Europa: terapia puntual, funestos nichos que interpelan ao espectador nunha alegoría interpretada por iconografías actuais; metáfora na que se presente a idea da morte; o esqueleto ou a caveira protagonistas da Danza macabra renacentista personificados agora pola declamación do contemporáneo. Igualmente, A linguaxe da memoria, O bosque das ausencias e Xeografías manteñen o fío temático do social, suscitan reflexións e aportan interrogantes. A vida e a morte entrecrúzanse continuamente na súa obra, conviven loitando “nun mundo onde todo é posible” e rematan dando rostro ás súas propostas. ¿Pervive o triunfo efémero da vida ou quizais se impón o inquebrantable da morte? Para Méndez Ferrín: “O artista é aquel / que se resiste á morte”; Caxigueiro chama unha e outra vez coa solidez das súas mensaxes á resistencia". (Mercedes Rozas).

10/5/15

TAMÉN LEN DE MAIO: COS POLÍTICOS DE SALCEDA


O xoves 7 de maio recibimos noTamén Len aos candidatos/as á alcaldía de Salceda, co lema: A lectura... o noso compromiso!
A idea foi unir aos diferentes candidatos ás próximas eleccións municipais baixo o lazo da lectura, nunha sesión onde cada un deles elixiu un libro que compartir e recomendar ao alumnado e despois debater un rato sobre libros, filmes, a escola...
A afluencia de público fixo que non puideramos facer a sesión na Biblioteca como é costume e tiveramos que facela no Salón de Actos, que estaba cheo na hora deste recreo que compartimos.

O acto foi introducido polo alumno de 3º César Pascual e pola alumna Cristina Pérez de 2º, cunha magnífica presentación. Seguidamente un nutrido grupo de alumnos e alumnas destros coa música interpretaron diferentes fragmentos para presentar a cada lector invitado, ademais de que outros alumnos/as prestaron as súas voces para ler textos poéticos de varios autores: M. Hernández, V. Aleixandre, Curros Enríquez... 
O decorado aludía á primavera, que sentimos con agrado nesta época, e a oportuna presenza de flores serviu para agasallar a cada un dos candidatos acompañada pola voz de Nicolás de 4º PDC, que explicou o significado de cada unha antes de cada lectura.

Os nosos invitados/as foron:

-Marcos Besada, o actual alcalde que se presenta por Movemento Salceda
-Verónica Tourón, que se presenta polo PSOE
-Santiago Rodríguez, que se presenta polo PP
-Julio César Ares, que viu en representación do BNG, en ausencia da candidata Mónica Vizcaya que non puido asistir.

Rodeados de andeis con libros, de libros amontonados ante a mesa, dunha urna electoral chea de variadas flores de cores diversas, ante un estrado con solera foron lidos os seguintes textos:

-Julio leu o relato SMS, de Carlos Mosquera. (libro que doou á biblioteca ao final).
-Verónica leu un relato de Roque Cameselle, O pausiñas.
-Santiago decidiuse polo comezo de Memorias dun neno labrego, de Neira Vilas.
-Marcos Besada desta vez  trouxo a Escola de menciñeiros, de Álvaro Cunqueiro para compartir un fragmento.

Nun amable debate falamos de libros favoritos: dende "El arte de la guerra" que destacou Verónica, ata "As aventuras de Jerónimo Stilton" que Santiago soe ler con gusto coa súa filla. Ademais de destacar como filme favorito de Marcos "A lingua das volvoretas", preferindo Julio cine como "Leolo" ou "Amanece que no es poco" entre as que máis lle gustan.
Acabaron falando da súa formación: Marcos estudou Enxeñería Técnica Industrial, Verónica é Orientadora laboral, con estudos de economía, Julio estudou Psicoloxía e Pedagoxía e Santiago concluíu que non hai como licenciarse en respecto e educación, falando de valores cidadáns para rematar o acto.


4/5/15

MEMORIA DAS MEMORIAS DUN NENO LABREGO. CÁNDIDO PAZÓ

O pasado martes 28 de abril tivemos a ledicia de ser espectadores da representación feita por Cándido Pazó, quen non só escenifica, interpreta, monologa, idea, senón que tamén adapta a obra de Xosé Neira Vilas ao teatro, e podemos dicir que con total éxito.


Por suposto que antes foi traballada nas aulas a novela Memorias dun neno labrego, que xa é todo un clásico na literatura galega, pero que non perde o atractivo que pode espertar tamén no lector de hoxe. Ademais de destacar a riqueza das palabras de Neira Vilas, no xeito de dicilas e na súa fondura, para plasmar unha dura realidade a través do personaxe de Balbino, tan familiar e entrañable.

                                            Xosé Neira Vilas e Cándido Pazó

O propio Pazó destacou a boa acollida do alumnado do noso centro, que estaba alí en pleno.


Deixamos este video da entrevista feita por Marga do Val e Xosé Carlos Garrido a X.Neira Vilas en setembro de 2011, para as xornadas de ensino da CIG.