As letras galegas perden a Ramiro Fonte

Ramiro Fonte (Pontedeume, 1957, Barcelona 2008) era actualmente o director do Instituto Cervantes de Lisboa. Poeta, narrador, ensaísta, crítico e estudoso da literatura galega, formou parte dos poetas do Colectivo Cravo Fondo e era membro destacado da denominada Xeración dos 80.
Publicou no 1983 o seu primeiro poemario, As cidades da nada, un libro que ía definir pefectamente a estética da xeración, marcada por un culturalismo da linguaxe que buscaba romper as trabes da poesía social imperante desde finais dos anos sesenta.
Posteriormente, apontoaría unha traxectoria de forte impronta persoal cuns versos que fundirían un neoclasicismo de métrica rigorosa e un progresivo intimismo.

Dixeron del…Ramiro pertencía a unha categoría distinta que non precisa monumentos, porque o seu recordo se disolverá na paisaxe, discorrerá polo Covés e as tierras do Eume ata que o mundo acabe. Andan por aí non sei cantos científicos acelerando partículas para atopar a orixe do universo, pero hai outros sistemas para chegar a esa mesma conclusión, que é reunir a poesía que en todo o orbe e durante toda a historia crearon persoas como Ramiro.
Neles está o compendio do que somos, o máis insondable, o misterio que provoca a emoción. Poetas e creadores son os que deixan un legado inmortal, dentro do cal están as claves para saber quen somos. Non busquen o que é Galicia nas estatísticas ou os tratados políticos porque o enigma está cifrado en escritores como o que nos abandona (CARLOS LUÍS RODRÍGUEZ)