Estes
meses na capital. Madrid- está aberta unha exposición que está a ter moita sona
e da que os visitantes saen entusiasmados. Trátase de mostrar o xenio e inxenio
que un dos pioneiros do cinema deixou no seu filme máis coñecido; “Viaxe á lúa”, cuxas imaxes xa forman
parte do noso imaxinario colectivo, do noso patrimonio cultural: esa lúa vella
con engurras, que mostra o seu rostro contrariado cando ese foguete queda escachado no seu ollo.
Méliès
foi un mago, un adiantado á súa época, elaborou un cinema como entretemento
para divertir ao gran público que acodía atónito ao visionado dos primeiros
filmes. Abriu o camiño dos efectos especiais, feitos segundo os avances técnicos de cada época, e a un cinema que sempre tería esa inquedanza de querer mirar a un futuro imaxinado, inventado, intuído...
Pensando,
pensando e relacionando ideas, unhas leváronnos a outras e pareceunos que sería
interesante ter como lema da B.E. ao redor do cal poderiamos facer xirar moitas
das actividades deste curso, “Viaxes Reais, Viaxes Imaxinadas.”
É
un lema suxestivo que nos invita a movernos, a saír, a contactar, a coñecer, a
comunicarnos con outros lugares e culturas, con espazos de aquí e de acolá,
tanto se falamos de pisar terra e facer por ela itinerarios, como de emprender
traxectorias tan lonxanas e exóticas como queiramos; sexa dende a realidade,
dende o virtual ou dende a poderosa arma da imaxinación, que sabemos que nos
permite soñar e viaxar, se cadra, sen saír da propia estancia onde moramos.
Aí
están as conversas onde se intercambian experiencias, as cancións, os libros ou o cinema
como soporte de historias que nos levan a mergullarnos en viaxes tan
esperanzadas como inesperadas, que nos poden sorprender e, como non, apaixonar.
Viatge a Itaca, poema de Kavafis adaptado, na voz de Lluis Llach
I
Cuando salgas para hacer el viaje hacia Itaca has de rogar que sea largo el camino, lleno de aventuras, lleno de conocimiento. Has de rogar que sea largo el camino, que sean muchas las madrugadas que entrarás en un puerto que tus ojos ignoraban que vayas a ciudades a aprender de los que
saben. Ten siempre en el corazón la idea de Itaca.
Has de llegar a ella, es
tu destino
pero no fuerces nada la travesía.
Es preferible que dure muchos años
que seas viejo cuando fondees en la isla
rico de todo lo que habrás ganado haciendo el camino
sin esperar a que dé más riquezas
Itaca te ha dado el bello viaje
sin ella no habrías salido.
Y si la encuentras pobre, no es que Itaca
te haya engañado.
Sabio como muy bien te has hecho
sabrás lo que significan las Itacas.
II
Más lejos, tenéis que ir
más lejos
de los árboles caídos que os aprisionan.
Y cuando los hayáis ganado
tened bien presente no deteneros.
Más lejos, siempre id más lejos, más lejos del presente que ahora os encadena. Y cuando estaréis liberados volved a empezar nuevos pasos.
Más lejos, siempre mucho
más lejos,
más lejos, del mañana que ya se acerca.
Y cuando creáis que habéis llegado,
sabed encontrar nuevas sendas.
III
Buen viaje para los
guerreros
que a su pueblo son fieles
favorezca el Dios de los vientos
el velamen de su barco
y a pesar de su viejo combate
tengan placer de los cuerpos más amantes.
Llenad redes de queridos luceros llenos de aventuras, llenos de conocimiento. Buen viaje para los guerreros si a su pueblo son fieles y a pesar de su viejo combate el amor llena su cuerpo generoso encuentren los caminos de viejos anhelos llenos de aventuras, llenos de conocimiento
Aquí
estamos, abertos a seguir camiños e aventurarnos por sendas que nos conduzan
tanto ao interior como ao exterior das cousas, dos lugares e das persoas.
E
aínda máis, porque quizá poidamos surcar outras dimensións e facer viaxes
espaciais, astrais, a calquera ficción ou dimensión que sexamos capaces de imaxinar;
incluída unha realidade mellorada. Como tamén podemos facelo en tempo real, achegármonos ao pasado ou viaxando ao futuro.
Todo
isto e maís está nas nosas mans, como adoita dicirse, pero sobre todo nas nosas
cabezas e nas nosas pegadas. Porque non podemos menos que entender a propia vida como unha viaxe, onde o traxecto é o que nos enriquece, é o importante para chegar a onde nos propoñemos, que é o propio camiño en si...
Como podedes ver e escoitar, aquí van algunhas das cancións que nos inspiran, pero cada un de vós pode elixir e compartir as que consideredes do voso gusto realcionadas con estas ideas.