27/3/09

Primavera, poesía e hormonas.

E chegou de novo a primavera!

Hai tempo que no noso blog había un baleiro imperdoable (en realidade hai moitos): o da poesía. Pero chegou a primavera e con ela o renacer dos sentidos e a explosión das hormonas. Non, non me estou metendo con vós, aínda que vos diga nas clases que quen vos aturará cando chegue a primavera :)). Así que este é o momento para dar vía libre as endorfinas (drogas naturais que o noso corpo segrega cando estamos, ou cremos estar namorados) e disfrutar da poesía. O tema, como non, O Amor.

Facer unha escolma resulta moi díficil, cada quen ten os seus gustos, e o tema dá para moito, así que aquí vos vai unha pequena selección que queremos completar coa vosa participación. Feliz primavera a tod@s!







32 comentarios:

Anónimo dijo...

os poemas son interesantes principalmente os de Bécquer.
as persoas que ainda non miraron os poemas que se animen xa que son moi entretidos e van a pasar un bo rato.

Esther dijo...

Vale Ana, esta claro q iso vai pola clase d Física non???? moi bo si señor!!!



Poesía mellor non poño q son malísimaaaaa











Bicos



Esther

Claus Patera dijo...

Boa noticia é que metades algo de poesía. Como dixo Luís Pimentel, a poesía é o gran milagre do mundo. A min encántame porque, igual ca outras moitas cousas que me encantan, non serve para nada (e velaí a súa grandeza, e o seu milagro).
Bicos

biblosvivos@gmail.com dijo...

Esther, o poema non ter porque ser teu, así que anímate! O mesmo para Claus.

Esther dijo...

Weno, ahí vai a miña:


Qué es poesía?-dices mientras clavas en mi pupila tu pupila azul


Qué es poesía? Y tu me lo preguntas? Poesía...eres tú




Xa está, creo q podería dicir que é a miña poesía favorita, aínda que tampouco coñezo moitas




Bicos

Anónimo dijo...

A cancion de Jacques Brel me encaanta,porque é moi romantica e bonita.
Sobre o das hormonas nos os mallores "case" non temos problemas.

Anónimo dijo...

Gustoume moito o ccancion de Jacques Brel.Os poemas temen estan moi ben quen non os vise invito a que o faga

Adrian dijo...

esta moi ben o poema de becquer,
pero o de Edgar Allan Poe non entendin nada de nada.

Menudo Traballo!!

Lorena dijo...

ola!
A canción de Jacques Brel- Ne Me Quitte Pas. Pareceme moi bonita.

E que o frances é asi de fermoso.

Un saudo

**Lorena**

Anónimo dijo...

gustoume moito a canción de Jacques Brel.Tamén me pareceron que os poemas están moi ben,leedeos.

Tania E. dijo...

Bueno pos hay va un poemilla!!

Fue una mirada,
un frenesí de besos,
una lujuria de sentimientos.
Fue un instante sin fin,
sin tiempo para soñar.
Y entonces despertamos,
... y seguimos amándonos.


espero k os guste e k vos tamen poñades mais.jeje!!

"Un bico a todos"

Sherezade dijo...

Me gustas cuando callas porque estás como ausente,
y me oyes desde lejos, y mi voz no te toca.
Parece que los ojos se te hubieran volado
y parece que un beso te cerrara la boca.

Como todas las cosas están llenas de mi alma
emerges de las cosas, llena del alma mía.
Mariposa de sueño, te pareces a mi alma,
y te pareces a la palabra melancolía.

Me gustas cuando callas y estás como distante.
Y estás como quejándote, mariposa en arrullo.
Y me oyes desde lejos, y mi voz no te alcanza:
déjame que me calle con el silencio tuyo.

Déjame que te hable también con tu silencio
claro como una lámpara, simple como un anillo.
Eres como la noche, callada y constelada.
Tu silencio es de estrella, tan lejano y sencillo.

Me gustas cuando callas porque estás como ausente.
Distante y dolorosa como si hubieras muerto.
Una palabra entonces, una sonrisa bastan.
Y estoy alegre, alegre de que no sea cierto.

Anónimo dijo...

INVENTARIO DE LUGARES PROPICIOS AL AMOR. pOETA: ÁNGEL GONZÁLEZ

SON POCOS.
La primavera está muy prestigiada, pero/ es mejor el verano. / Y también esas grietas que el otoño/ forma al interceder con los domingos/ en algunas ciudades/ ya de por sí amarillas como plátanos.7 El invierno elimina muchos sitios: / quicios de puertas orientadas al norte,/ orillas de los ríos,/ bancos públicos./ Los contrafuertes exteriores/ de las viejas iglesias/ dejan a veces huecos/ utilizables aunque caiga nieve./ Pero desengañémonos: las bajas/ temperaturas y los vientos húmedos/ lo dificultan todo./ Las ordenanzas, además, proscriben/ la caricia (con exenciones/para determinadas zonas epidérmicas/-sin interés alguno- / en niños, perros y otros animales)/ y el "no tocar, peligro de ignominia"/ puede leerse en miles de miradas./ ¿a dónde huir, entonces?/...

...Inventemos, pois lugares...

Anónimo dijo...

De Ángel González tamén:

Yo sé que existo/ porque tú me imaginas./ Soy alto porque tú me crees/ alto, y limpio porque tú me miras/ con buenos ojos,/ con mirada limpia./ Tu pensamiento me hace/ inteligente, y en tu sencilla/ ternura, yo soy también sencillo/ y bondadoso./ Pero si tú me olvidas/ quedaré muerto sin que nadie/ lo sepa. Verán viva/ mi carne, pero será otro hombre/ - oscuro, torpe, malo - el que la habita...

Bos primavera. Lepauli.

benxa dijo...

Pois eu tamén ia poñer a Angel González, pero como xa vai alá, pois un que xa ten uns aniños. Este poema é de Catulo, un Veronés que naceu alá polo 87 antes de Cristo.

"Vivamos, Lesbia mía, y amémonos,
sin importarnos la crítica de los viejos.
El sol se pone cada tarde y sale al día siguiente,
pero nosotros, cuando se nos apague la vela,
dormiremos una noche sin fin.
Dame mil besos y después dame cien más
y depués otros mil más y después otros cien más
y depués otros mil más y después otros cien más
y muchos miles más hasta que enredemos la suma
y ya no sepamos cúantos besos nos damos
ni los envidiosos lo sepan."

benxa dijo...

Hai un libro que creo que lle pode gustar moito a Ana (espero non meter a pata pero Ana é a profe de Física, non?)
É de Ernesto Cardenal e chámase "Cántico cósmico", e creo que lle pode gustar moito porque nel, mezcla unha poesía preciosa con cousas como o Big Ban, a física cuántica, a evolución das especies, etc...
(e sendo Ernesto Cardenal un cura¡¡¡)

un fragmento deste libro que ten moito que ver co amor.

"Nuestros dientes proceden de los tiburones
pero después como mamíferos tuvimos labios que mamaban
y por esos labios que mamaban tuvimos besos.
La abertura de la boca es de hace 1000 millones de años,
en aquellas aguas,
los dientes hace 400 millones de años,
los labios rojos hace sólo dos o tres."

unha aperta dende Lalín

Ana dijo...

Moitas grazas pola recomendación! A verdade non o coñezo, pero polo que dis, ten moi boa pinta. Alégrame saber que che gustou o relato de Galeano. O libro que nos mandes terá un lugar de honra na biblioteca.
E, sobre todo, nos encanta que sigas visitandonos, a lo menos virtualmente.
Moita sorte, Ana (sí,sí, a profe de física, :))

Claus Patera dijo...

Ola, molan moito estas entradas. E non esquezades que, se Cardenal é cura, tamén é Juan Carlos!! Dádelle un abrazo da miña parte (e, por favor, chamade aos de Trece Badaladas, da TVG e que o veñan gravar, xa!!) :))

Anónimo dijo...

buff os poemas bos bos sisisi

Rosalía de Castro dijo...

"Cando era tempo de inverno
pensaba en donde estarías.
Cando era tempo de sol
pensaba en donde andarías.
Agora... tan soio penso, meu ben,
si me olvidarías..."

Maio longo, longo maio,
todo cubierto de rosa
para alguns tela de morte,
para outros telas de voda.

Maio, longo maio, longo
fuches curto para min
veu contigo a miña dicha
volveu contigo o fuxir.

Maio,longo maio, longo

Maio longo, longo maio,
todo cubierto de rosas

maRian 3ºC dijo...

Son preciioSos os poeemaS!!
:D:D
aiinda Que so lin algúns!
unBico

biblosvivos@gmail.com dijo...

Pois aínda imos engadir máis! Pero non hai porque leelos todos ao mesmo tempo...

Anónimo dijo...

Quero aportar aquí unha das máis vellas composicións do mundo mundial, chea de amor e de erotismo para que non nos falte de nada. Foi escrita en hebreo e traducida directamente desa lingua por Fray Luís de León:

Traducción de los Cantares de Salomón en octava rima

Capítulo II

Como es ver un manzano, extraña cosa,
entre robles y encinas, estimado;
Tal es a mi la vista de mi Esposo,
que entre todos los hijos es gracioso.
Debajo de su sombra he deseado
sentarme; y me asenté y ansí he cogido
la hermosa y dulce fruta que él me ha dado;
la cual por su dulzor bien me ha sabido.
A la casa del vino me ha llevado
y el su divino amor allí he sentido.

Cercadme de manzanas y de olores,
que herida y muy enferma estoy de amores.
Fray Luís de León

N.B.: Espero que vos guste moito

Asinado: Curieuse

Anónimo dijo...

Pero tampouco hai que ir tan lonxe para que apareza un sorriso nos nosos beizos, non?
Aquí tendes a letra, (moi a tempo) dunha canción de Joan Manuel Serrat que é unha chulada. Abrídevos de orellas:

ESPECIALMENTE EN ABRIL


Especialmente en abril
se echa a la calle la vida.
Cicatrizan las heridas
y al corazón, como al sol,
se le alegra la mirada
y se abre paso entre las nubes.
Al paisaje se le suben
los colores a la cara.
Y apetece ir donde cubre
a nadar contra corriente.
En abril especialmente
- en Buenos Aires, octubre -.

Se ruega al señor "fulano de tal"
- dice la voz de la conciencia malherida -
que haga el favor de personarse
urgentemente en la salida.

Que el día más insospechado
y de cualquier manera,
en el lugar más imprevisto
se puede aparecer la primavera.

Especialmente en abril
la razón se indisciplina
y como una serpentina
se enmaraña por ahí.
Van buscando los rincones,
sofocadas, las parejas.
Hacen planes y se dejan
llevar por las emociones.
Sin atender, imprudentes,
el consejo de Neruda:
"que las nieves son más crudas
en abril, especialmente".




Bicos namorados para todos/as.
Asinado: Curieuse

Sherezade dijo...

Realmente preciosas, Curieuse!

GalaDriEL dijo...

"No permitamos que haya impedimentos a la unión sincera.
El amor no es amor si varía cuando encuentra alteración o si se inclina con el cambiante que cambia.
Es la base fija que contempla tempestades y nunca se agita.
Es la estrella de cada ladrido errante, cuyo valor es desconocido aunque su altura se conozca.
El amor no es un juguete del tiempo como las mejillas rosadas, nunca envejece, no lo vence la muerte.
El amor no se altera por unas breves horas o semanas sino que permanece hasta el filo de la desgracia.
Si esto es un error, si estoy equivocada, no existe la poesía y ningún hombre ha amado jamás"

Sherezade dijo...

... Que aunque el resplandor que una vez fue tan brillante
sea ahora apartado para siempre de mi vista.
Aunque mis ojos
ya no puedan ver ese puro destello,
que me deslumbraba.
Aunque ya nada pueda devolver la hora del esplendor en la hierba
de la gloria en las flores,
no hay que afligirse.
Porque la belleza siempre perdura en el recuerdo...
... Gracias al corazón humano,
por el cual vivimos,
gracias a sus ternuras, a sus alegrías y a sus temores
la flor más humilde, al florecer,
puede inspirarme
ideas que, a menudo, se muestran demasiado profundas para las lagrimas"
Fragmento de la Oda a la Inmortalidad de Wordsworth

Lino dijo...

Pois eu son de Mario Benedetti asi que vos deixo un poema no que xoga coas "contas do amor" demostrando que as mates e a poesía necesitanse mutuamente cal amantes estivais.

Hagamos un trato

Compañera,
usted sabe
que puede contar conmigo,
no hasta dos ni hasta diez
sino contar conmigo.

Si algunas veces
advierte
que la miro a los ojos,
y una veta de amor
reconoce en los míos,
no alerte sus fusiles
ni piense que deliro;
a pesar de la veta,
o tal vez porque existe,
usted puede contar
conmigo.

Si otras veces
me encuentra
huraño sin motivo,
no piense que es flojera
igual puede contar conmigo.

Pero hagamos un trato:
yo quisiera contar con usted,
es tan lindo
saber que usted existe,
uno se siente vivo;
y cuando digo esto
quiero decir contar
aunque sea hasta dos,
aunque sea hasta cinco.

No ya para que acuda
presurosa en mi auxilio,
sino para saber
a ciencia cierta
que usted sabe que puede
contar conmigo.
Mario Benedetti

Ana dijo...

Eu tamén son moi Benedetti e ese poema en concreto gustame moito. Grazas pola túa aportación

Hada dijo...

"Muchas veces,los amantes se cogen de la mano y sueñan juntos con la felicidad que los espera.Pero por mucho que vivan nunca serán tan felices como en ese instante en que sus manos se enlazan y sus sueños se mezclan"
LEON EL AFRICANO DE AMIN MAALOUF

Fantasmita dijo...

A verdade é que tedes razón co das hormonas, a primaveira e os poemas, notase sobre todo neste instutito......


P.D:

Que sepas profe(Ana)a non tod@s lle afecta...., pero en xeral deches no clavo.


Bicos

biblosvivos@gmail.com dijo...

Cando digo que afecta a tod@s non só me refiro aos alumn@os;))