11/1/15

O CAMIÑO DE SANTIAGO: UNHA CRÓNICA

3º ESO. OUTONO 2013



            O día 24 de outubro partimos do IES Pedras Rubias hacia Arzúa. O traxecto durou sobre unha hora e media e deixounos algo máis adiante de Arzúa, pois chovía. O Camiño foi divertido, aínda que cansado e a chuvia non axudaba para nada. Afundíanse os pés na terra e os charcos semellaban ríos, ata as botas de montaña estaban enchoupadas (máis que botas eran peceiras)
            A xente que pasaba ao noso carón desexábanos “Boa Viaxe” ao que respondiamos “Igualmente”. Cando por fin logramos chegar ao albergue, duchámonos e cambiamónos. A cada un outorgáronnos unha cama e... contaron a tres de menos! Polo que dous compañeiros e maís eu tivemos que durmir con xente descoñecida pero moi simpática. De feito falamos cunhas mozas taiwanesas en inglés con moita graza. Tamén había andaluzas e un señor novazelandés e outras rapazas de Astorga.
            Algúns polo tarde saíron a visitar un pouco o lugar, namentres outros nos quedamos no albergue, pois había wifi, je, je...



Á hora de cear fomos ao bar-restaurante e a cada quen puxéronos o noso prato. Había dúas opcións: pasta ou filete. Terminamos de cear e regresamos ao albergue para deitarnos cedo. Ao día seguinte tivemos que amencer ás 7h da mañá para almorzar e partir de novo. Esta vez houbo maís sorte e non choveu, incluso saíu algún raio de sol. Comezamos o camiño e nun punto déronnos un bocata e de seguido continuamos. Cando faltaban dous quilómetros, o que máis e o que menos estaba morto de cansazo e ese par de quilómetros fixéronsenos eternos, pero cando chegamos sentimos a gloria e tirámonos no chan (literalmente). Comimos no Claustro Maior todos xuntos e despois nos deixaron deambular por Santiago un rato, ata que volvimos a reunírmonos para facer unha visita guiada aos teitos da Catedral. Volvimos ao autobús de camiño ao noso fogar e moitos pensamos: Al fin!, pero maís que pensalo dixémolo.

Alba Fernández López. 3ºB.
Fabiola Pérez López. 3ºA.

No hay comentarios: